یلدا؟؟؟

یلدا

این یلدا هم که فکر می کنم نهمین یلدای تنهایی من باشد به پایانش نزدیک می شود. احتمالا امشب حجم اینترنتم از عکس های با کیفیت سفره های رنگین ته می کشد و البته چه بهتر از دیدن شادی خانواده...

ظهر تنها خواهرم تماس گرفت و وقتی اصرارش برای راهی شدن من بی فایده دید بغضش در جمع ترکید و شاید اگر غرور مردانه همراه من نبود من هم اشک هایم را از گونه هایم دریغ نمی کردم.

چند روز قبل مادرم آش زرشک وحشی ( خوشمزه ترین غذای محلی با خواص دارویی فراوان که به اشکینه زرک معروف است) پخته بود، آن هم از با آن زرشک هایی که در صخره هاییست که جمع آوری آن جز با اصول کوهنوردی ممکن نیست و مادرم در تماسی گفت که یک قاشق هم از گلویم پایین نمی رود کاش خودت می بودی و عکسی که از آن غذا فرستاد آشپزی بی نظیر مادرم را دوباره در خاطرم زنده کرد.

ساعتی قبل دوستی تماس گرفت و من را به حافظ خوانی و شعر دعوت کرد و من گفتم حافظ خوانی نیازی به من ندارد گفت : شما حافظ را با معنا و تحلیلی و از بر می خوانید و در پس هر شعر هم هزار نکته و تفسیر از خود حافظ و سایر کتب و قرآن دارید (فکر کنم وضع مالیش خوب بود و می خواست هندونه های یلداشو بده زیر بقل من) و حافظ خوانی با داستان و تفاسیر شما رنگ دیگری دارد ولی در نهایت با جواب منفی من مواجه شد.

+عکس و موسیقی برای این پست بماند برای آخر شب

+ برایم بنویسید

پست موقت/قایق نجات

چندی پیش می خوندم که یک نفر در حال غرق شدن بوده و هر قایقی می اومده و صاحبش می گفته دستت رو بده تا نجات پیدا کنی اون دستشو نمی داده و منتظر بوده که خدا نجاتش بده و بعد در دیار باقی به فرشتگان عالم معنا اعتراض می کنه که چرا خدا منو نجات نداد و اون ها در جواب مب گن خدا قایق ها برات فرستاد ولی تو استفاده نکردی. امروز هم من فکر کردم شاید نیازه گاه با مخلوقی هم همصحبت شد تا از این اقیانوس تنهایی و سکوت یک شبی را رهایی یافت... کسی هست؟چندی پیش می خوندم که یک نفر در حال غرق شدن بوده و هر قایقی می اومده و صاحبش می گفته دستت رو بده تا نجات پیدا کنی اون دستشو نمی داده و منتظر بوده که خدا نجاتش بده و بعد در دیار باقی به فرشتگان عالم معنا اعتراض می کنه که چرا خدا منو نجات نداد و اون ها در جواب می گن خدا قایق ها برات فرستاد ولی تو استفاده نکردی. امروز هم من فکر کردم شاید نیازه گاه با مخلوقی هم هم صحبت شد تا از این اقیانوس تنهایی و سکوت یک شبی را رهایی یافت... کسی هست؟

 

گاهی باید ...

319- گاهی مدتی هر چند محدود باید بی خیال بود.. سحرگاهان در دمای منفی ده درجه به برج پیش آهنگی در ارتفاع 2700 متری رفت. در میان برف ها آتش روش کرد و چای آویشن و آملت آتشی پخت... باید متفاوت از بشر بود هر چند بشر تو را دیوانه خوانند...

+بعد از نیمچه استخاره ای عکس از خودم گذاشتم هر چند دوست نداشتم خیلی رد پا از خود اینجا بگذارم... محدود مخاطبانم اینجا جملگی قابل اعتمادند.

+از یقه ام عیب بگیرید ...

اردوگاه کلکچال- جمعه - 1398/09/15

 

 

 

چند درخواست از همراهان

322-

1- ویژگی های منفی و مثبت من که تاکنون از این متون دریافتید؟

2- توصیه شما به من در هر زمینه ای که دوست دارید...

3- هر چیزی در مورد من می خواید بدونید توی همین پست بپرسید؟

 

 

تزویر (1)

بوی خدا+ تکه کلمات پراکنده

حرف برای گفتن زیاده ولی خستگی بیش از حد امروزم همین الان خواب رو به چشمام آورده و طبیعتا مغز به خوبی کار نمی کنه و نوشته اون قدری که باید پخته نمیشه(حالا می دونید که قبلا ها از پختگی زیاد بی شباهت به ته دیگ نبود.)

+کاملا اتفاقی امروز اتفاقی یک وب دیدم به قلم یک جوون که در مورد خواستگاری هاش نوشته بود.. خیلی برام جالب اومد و بعد سرچ کردم دیدم خیلی وب نویس ها خاطرات خواستگاری ها و یا خواستگارهاشونو می نویسند و البته امیدوار شدم وقتی دیدم که غالبا فکرها اون قدر رشد کرده که اگه یک جلسه به هم خورد به این قضیه منطقی نگاه کنند و کلیه فحش های کشف نشده عالم را نثار نیاکان طرف مقابلشان نکنند. وب خانواده برتر هم حاوی تجارب جالبی بود. البته در این شرایط نوشتن نکات روانشناسی به سان آموزش شکار اژدها می ماند. شاید اگر روزی به این نتیجه برسم که هر چیزی را باید تجربه کرد من هم تجربه ای در این باب کسب کرده و آن را به باب تقریر در آورم و تا آن هنگام سکوت می کنم چرا که علما گفته اند تا کفش هایتان گلی نشود جغرافی دان نمی شوید و هر عملی مرد میدان می خواهد. منکر این نکته هم نیستم که الان در اطرافم سن رفتن به میدان به 40 افزایش پیدا کرده و سمت و سوی لوس شدن پیدا کرده است

+ اسم این وبم رو گذاشتم بوی خدا و تصمیم گرفتم در این وب کوچکترین فعالیت تبلیغی نداشته باشم و کارهای خودم را ارائه ندهم. خدایی شدن چیزی نیست که انسان در پس شلوغی ها در پی آن باشد چرا که موسی، محمد، حزقیال، شعیب و یعقوب از برترین انبیای الهی جملگی چوپان بودند و کوه های بی انتها را برای خلوت گزیدن و صحبت با خالق قادر برگزیده بودند، خدایی شدن بیشتر در قلب پاک و صاف انسان هاییست که بی دلیل و نفع مهربانند. خدایا در مسیر من افراد و اشیایی که من را از راهت دور می کنند قرار مده...

+ خدا را شکر که همیشه مستقل و خودکفا بودم و جز خدای خود و والدینم مدیون هیچ کس از بزرگ و کوچک و شخص و جریان نبوده و نیستم.

+ هفته قبل به زور و اجبار دوستان روضه و فرازی از دعای کمیل به من رسید... بدون هیچ برنامه ای در مقدمه روضه به یاد مرحوم جواد ذبیحی خواندم "ای که گفتی دردمندان را مداوا می کنی*من که مردم پس چرا امروز و فردا می کنی* یا بکش یا دانه ده یا از قفس آزاد کن* تا به کی جان دادن ما را تماشا می کنی" سوزی داشت که اشک خودم هم سرازیر شد. یادم آمد در چه زندانی محصوریم و خود خبر نداریم..سقوط و هبوط خود را باور کرده و بدان عادت کرده ایم. مانند پلنگی که سال ها در قفس در آرزوی پریدن و دویدن و دریدن بوده که در ذاتش برای آن ساخته شده و بعد از سال ها در قفس بودن حتی اگر قفل های قفس هم گشوده شود دیگر میلی به پریدن و جهیدن ندارد و خود واقعیش را یادش رفته است.

+زنده‌ایم اما از این رنجی که نامش زندگیست غیر تکراری ملال آور چه باقی مانده است.

+ هفته قبل یک آرایشگاه با سلیقه رفتم و اصلاحی تقریبا شیک در حین سادگیش انجام دادم و مقداری تیپ و ظاهرم را عوض کردم. هر کس مرا می دید می گفت مبارک باشد. حتی همکارها تبریک می گفتند ولی شب با خودم فکر کردم. قبلا ها هم به خودم می رسیدم ولی این بار فکر کردم سعی در جوان نشان دادن خود دارم و این اولین نشان برای پیریست چرا که  به آب و رنگ و خال و خط، چه حاجت روی زیبا را...

+ شیرین ترین بخش دیدن نظرات مخاطبین عزیز می باشد.. برایم بیشتر بنویسید...