بیشتر از همیشه خودم هم نمی دانم چه مرگمه. حالم در عین خوبی بده. در دلم آشوبه.. نمی دانم.. روز اول ماه ربیع الاول و این بغض شدید و این دلتنگی و سردرگمی چه حکمتی دارد که من نمی فهمم. گرمای شعله های آتش اضطراب درونم را احساس می کنم و درد ترکش های استرس و پوچی امانم را بریده است. دردم چیست؟ نمی دانم. درمانم چیست؟ نمی دانم.
شاید بهتر است باز هم تفال حالم را به کلام الله بسپارم. بسم الله ...
الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ
خدایا، نوید خوب شما آرامش بخش قلب من است، این آرامش را در قلبم ایجاد کن و مرا از آنچه حال خوب و خدایی را از من گرفته است، برهان.
- ۰۱/۰۷/۰۶